Biriyle.. O birinin kim olduğu hakkında ise hiçbir fikrim yok. Daha garip olan ise, konuşasım yok.. Hem konuşasım olsa da(..) konuşacak kimsem yok..
Bense yazmaya karar verdim.
Yine susarak öldürdüğüm harfleri yazarak diriltme çabasındayım..
Sanki ben başka bir hayatın sahibiymişim gibi hissediyorum. Aslında, öleceğimiz gerçeği olmasaydı daha mutlu olabilirdim. Ölmemek için hala şansım var mıdır?..
Kırgınım biraz da.. Kimseye değil ama birine.. Sanırım konuşmak istediğim biriyle, kırgın olduğum biri aynı kişi.. Sahi kim bu biri?..
Sizlere özel bulduğum bir resmi göstermek istiyorum;
İncinmek.. Son zamanlarda yaptığım en sık şey. Üzülmek ise boş zamanlarımda yaptığım bir refleks. Ben sanırım çok üzgünüm.
Her şey güzel giderken bu üzgünlüğümü anlayabilmiş değilim. Tanıdığım iyi bir terapiste gitmek isterdim ama sanırım o kadar param yok.
Vazgeçebilmek ise büyük bir erdemdir.. Umarım kendimi soktuğum bu durumdan kurtarabilirim..
Her zaman aynı ruh halinde olmayız, ben de arada kötü hissederim, yalnız kalmak isterim, sonra bir bakarım yeniden canlanmışım, kalabalıklara karışmak istemişim....
YanıtlaSil"üzülmek boş zamanlarımda yaptığım refleks." bu söz her duygumuzu açıklıyor. bazı insanlar için deriz ki " abi adam ne kadar mutlu ne güzel hayatını dolu dolu yaşıyor keşke bende böyle yaşasam ." işte burda bahsettiğimiz adam hayatı dolu dolu yaşadığı için boş zamanı evrende en değerli olan şeylerden olan zamanını üzülmek gibi bir duyguya harcamıyor bu yüzden mutlu bu yüzden dolu dolu yaşıyor . üzülmek bence çok yersiz bir duygu örneğin biri ölür arkasından ağlarız üzülürüz ama sonra "hayat devam ediyor." der kaldığımız yerden devam ederiz. ölen kişinin ardından ağlarız ve her aklımıza geldiğinde üzülür ağlarız onun yerine kişiyle yaşadığımız güzel mutlu anları düşünüp gülümsesek herkes için daha iyi olur. şimdi denilebilirki öldü diye gülelim mi ? aslında tam olarak bu da değil sadece içimizdeki duygunun aslında "özlem" olduğunu farkedelim. . üzüntü aslında üzntü küçük bir çocukla yetişkin gibi çocuk onlarca şekilde yetişkinleri kızdırır fakat yetişkinlerde sadece kızar işte duygularda böyledir örneğin korkarız, özleriz kimi zaman kızarız ve hepsinin sonucunda üzülürüz tek tip bir ruh haline bürünürüz . bütün bunlardan dolayı diyorum ki üzülmeyelim . sözlerimi burda sonlandırıyorum . sanırım bende ölü harflerimi son kez burda diriltim ve son kez burada öldürüyorum. bu sayfada emeği geçen herkese başta Ahmet YATGIN'a teşekkür ediyorum .
YanıtlaSil